Autor: dr hab. Anna Mlekodaj
Gwarowa poezja zazwyczaj bywa traktowana jako synonim poezji ludowej. O ile w większości przypadków takie uproszczenie jest słuszne, o tyle nie opisuje ono w całości tego zjawiska w odniesieniu do Podhala. Celem artykułu jest wykazanie, że na Podhalu już przed II wojną światową zaznaczył się niemotywowany ludowością nurt gwarowej poezji.
Jej twórcami byli wykształceni górale, żyjącyczęsto poza Podhalem. Traktowali oni gwarę jak równoprawny język, zdolny tworzyć oryginalną literaturę. W swej twórczości świadomie wykorzystywali typowe dla poezji figury retoryczne i tropystylistyczne. Ich twórczość przyczyniła się do wewnętrznego zróżnicowania gwary podhalańskiej, świadomie wychodzącego poza ludowy styl artystyczny. Teza ta została udowodniona drogą analizy stylistyczno-językowej wybranych utworów Jana Mazura.
Jej twórcami byli wykształceni górale, żyjącyczęsto poza Podhalem. Traktowali oni gwarę jak równoprawny język, zdolny tworzyć oryginalną literaturę. W swej twórczości świadomie wykorzystywali typowe dla poezji figury retoryczne i tropystylistyczne. Ich twórczość przyczyniła się do wewnętrznego zróżnicowania gwary podhalańskiej, świadomie wychodzącego poza ludowy styl artystyczny. Teza ta została udowodniona drogą analizy stylistyczno-językowej wybranych utworów Jana Mazura.